Epitafia i płyty nagrobne

Kościół p.w. św. Erazma i Pankracego

Kościół św. Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze jest bardzo cennym zabytkiem miasta. Powstał w XV stuleciu i był przebudowany w XVI i XVII wieku, jednakże dokładna data jego powstania nie jest znana. Z istniejących zapisków wynika, że spłonął w 1303 roku i został odbudowany w następnym wieku. Pomimo tego udało się zachować jego gotycki wygląd. Jest to trójnawowa budowla z wyższą nawą główną i niższymi nawami bocznymi. Wewnątrz mieści się barokowy ołtarz główny z lat 1713 -18 z rzeźbami T. Weisfeldta, renesansowe drewniane stalle z 1565 roku z rzeźbionymi zapieckami oraz renesansowa ambona z 1591 roku. Kościół mieści się w środkowej części miasta i wyróżnia się spośród innych budowli charakterystyczną wysoką, 51 metrową wieżą.

Tekst ze strony Regionalny Portal Turystyczny Zobacz Karkonosze

Zdjęcia pochodzą z portalu Fotopolska

Opis w opracowaniu Hansa Lutscha

Grabsteine mit den Figuren der Verstorbenen für:
1) ein Söhnlein Gedeon des Ratmanns Salomon Fischer, + 1581.
2) ein Mägdlein Marta . . . + 1591.
3) dgl. + 1608.
4) Ursula geborene Schreiberin, Hausfrau des Kürschners und Seifensieders Balthasar Preußen und ihr Töchterchen, + 1611.
5) eine Frau + 1624.
6) ein Töchterlein Balthasar Hübners + 1658.
7) ein Töchterlein Maria Jacob Berttermanns, + um 1600.
Sämtlich beschädigt, am Äußeren aufgestellt, während mit den Denkmälern aus reformatorischer Zeit im innern gänzlich aufgeräumt ist.

- Die Kunstdenkmäler der Landkreise des Reg.-Bezirks Liegnitz - im amtlichem Auftrage bearbeitet von Hans Lutsch. Breslau 1891. -

Epitafium Elisabeth Stake

Elżbieta urodziła się tutaj w roku 1646, dnia 15 sierpnia.
I zmarła w roku 1647, dnia 25 stycznia, mając 23 tygodnie i jeden dzień. Jej ojcem był, wielce
szlachetny, czcigodny Pan Johann Stake,
królewski major. Ze Szwecji dobrze zaopatrzony. Główny i tutejszy komendant. Jej Panią
matką, była wielce szlachetna, czcigodna, cnotliwa Pani Elżbieta Oxehuf.

Przeczytajcie.
Jest płodna winorośl,
Z której zbiera się szlachetne grona,
Choroba i śmierć są winoogrodnikami,
Którzy, gdy nadejdzie pora, szybko i nie zwlekając
Zrywają najpiękniejsze grona
I ze szczepu pogrążają je do grobu.
Ta panienka była małym gronem
pięknym i czystym ze szczepu Stammów.
Zanim minęło pół roku,
Zostało zerwane i pogrążone.
Przyniosło nam to ból i cierpienie,
Jednak musi nas to pocieszyć:
Ponieważ Ty, Chrystusie, jesteś właściwym szczepem,
Ona jest teraz niebiańskim gronkiem.

Elisabetha ist gebo: alhier Ao 1646 den 15. August und
Gestor: Ao 1647 D: 25. Janu: Ihres Walters 23 woch: 1 Tag der Herr
vater der hochedle gestrenge Herr Johann Stake, Kön: Maj: zu Schweden wohlbestelter
Oberster L: und commandant alhier deres Frau Mutter die hochedle,
wohlehrentugendreiche fr: Elisabeth Oxehufinn.

Lest an.
Ein fruchtbar Weinstock ist,
Davon man edle Trauben liest,
Krankheit und Tod die Winzer sind,
Die, wenn es Zeit, bald und geschwind
Die schönsten Träublein brechen ab
Und Semkn sie vom Stamm ins Grab.
Dies Jungfräulein ein Träublein war
Vom Stamm der Staken schön und klar.
Eh recht verstrich ein halbes Jahr,
Es abgewinzt versenket war.
Das bracht uns unsere Schmerz und Pein,
Doch muβ uns dieses tröstlich sein:
Weil du, Herr Christ, ein recht Stamm bist,
Sie itzt ein himmlisch Träublein ist.

Dziecko zostało przedstawione alegorycznie – leży ono na łóżku, anioł jest przy nim i nakrywa je chustą. Złamana świeca a obok niej jest napisane: Vita fumus – dymem jest życie. U góry znajdują się herby rodziców.

Płyty nagrobne córek Jakuba Bertermana

Po lewej:
26 grudnia 1593 roku, zasnęła w Bogu, Martha, ukochana córeczka czcigodnego Jacoba Bertermana.

Po prawej:
5 czerwca 1590 roku, została niespodziewanie, żałośnie przez zwierzę zabita – Maria – ukochana córeczka Jakoba Bertermana, miała 6 lat. Niech Bóg będzie dla niej litościwy.

Links:
1593 den 26. Decemb. ist in Gott selig entschglafen Martha, des ehrbaren Jakob Bertermans geliebtes töchterlein.
Rechts:
1590 den 5. Junii ist unvorsenhens durch ein thirgerichte jammerlich erschlagen worden Maria, Jakob Bertermans geliebtes töchterlein, ires alters 6 Jahr. D. G. G.

Płyta nagrobna Anny Hilphardt

18 grudnia 1621 roku, po sześciotygodniowym
połogu zeszła z tego świata czcigodna
i cnotliwa pani Anna, małżonka pana Johanna
Hilphardta, w wieku 17 lat i 34 tygodni. Była
zamężna 1 rok i 27 tygodni. Niech Bóg będzie
dla niej litościwy.

Brakujące dane wzięto z księgi zgonów

Anno 1621 den 18. Decembris ist auf ihrem
Sechswochenbette von dieser Welt abgeschieden
die ehrbare und tugendreiche Frau Anna,
Herrn Johann Hilphardt Junioris Hausfrau,
ihres Alters 17 Jahr 34 Wochen, war Verheiratet
1 Jahr 27 Wochen. Der G. G. ( --- Gott genade).

Dem Totenbuch wurden die fehlenden Angaben entnommen.

Płyta nagrobna syna Salomona Fischera

Dnia 24 maja 1581 roku
zasnął w Bogu
Gedeon
Kochany synek Pana
Salomona Fischera,
Tutejszego mieszczanina
i rajcy.

1581 den 24. May ist in Got
Selig entschlaffen Gedeon
Herrn Salomon Fischer, bvr
Gers vnd des Raths alhier lie
bes sohnlein.

Płyta nagrobna burmistrza Pancratiusa Kretschmera

Błogosławiona, bezbożnych
Imię sczeźnie

Wyróżniający się godnością, wiedzą i cnotami pan Pankracy Kretschmer, ponieważ wiernie służył ojczyźnie, pada ofiarą zarazy i umiera, ku żalowi wszystkich dobrych ludzi, 22 października 1625 roku. 45 lat był rajcą, 20 lat burmistrzem, miał 78 lat.

Dignitate, doctrina
Et virtute ornatiss:
Vir dn. M. Pancrativs
Kretschmervs, dvm Patriae
Laboranti fideliter
operam navat, ehev pes
Te corripitve, et cvm
Lvctv bonorvm omni
Vm e Vita migrat Anno
Chris. MDCXXXV. Octobr.
die XXII., mvneris senato
RII XXXXV gestem consv
Latus XX Aetatis LXXVIII
Prov. 10: das gedechtnis
der gerechten bleibet
im sehgen, der Gottlosen
Namen wird verwesen

Der durch Würde, Wissen und Tugend ausgezeichnete Herr Dr. Pankratius Kretschmer wird, da er dem Vaterland in Treuen dient, von der Pest befallen und stirbt, Allen Guten zur Trauer, 1625 am 22. Oktober. Er war 45 Jahre Ratsherr, 20 Jahre Bürgermeister, 78 Jahre alt.

Epitafium córki Balthasara Huebnera

22 czerwca 1656 roku, urodziła się
ukochana córeczka Pana Balthasara Huebnera,
Tutejszego mieszczanina.
I 20 czerwca 1658 roku, została do Pana wezwana,
W wieku 2 lat bez 1 dnia D. G. G.

Anno 1656 den 22. Junii ist Herren
Balthaser Huebners, Bürgers, allhier,
Ehegeliebtes Töchterlein zur Welt geboren
und Anno 1658 den 20 Junii seliglich
Abgefordert worden , Ihres Walters
2 Jahr weniger 1 Tag. D. G. G.

Płyta nagrobna piekarza Sachariasa Hoelse

Roku pańskiego
1588, dnia 9 Listopada,
zasnął w Panu czcigodny
Sacharias Hoelse.
Tutejszy piekarz,
któremu Bóg niech da
spokojny odpoczynek

S H

Im jar Christi 1588
Den 9. Novem: ist in
Got selig einge
Schlafen der erba
Re Sacharias Hoelse
Becker Alhie dem
Got Eine Samfte
Rvhe Vorleien wol
Le

S H

Płyta nagrobna braci Hilischer

W roku 1572 dnia 2 września zasnął
w Bogu czcigodny Elias Hilischer
A po nim, w (15)89 roku, dnia 19 czerwca
czcigodny Georg Hilischer.
Bracia leżą tutaj pochowani,
Czekają na powrót Chrystusa,
razem ze wszystkimi wybranymi.

Im Ior 1572 den 2
Septe. ist in Got selig
Entschlaffen der
Erbare Elias Hilisch=
er vnd hernach im 89
Iore den 19. Ivny der
Erbare Georg Hilisch=
er gebrider Ligen
Alhir begraben war=
Ten avf die zvkvnft
Christi samt Allen
Avserwelten

Epitafium Johanna Hempel

Pod tą pokrywą
Śpi w Boskim miłosierdziu,
Poza cierpieniem i szkodą,
Aż go Jezus obudzi,
Tito: Pan Johann Hempel, dostojny mieszczanin
i kupiec w Jeleniej Górze,
który w roku 1630 dnia 13 kwietnia urodził się po chrześcijańsku.
Jego ojcem był Pan Matthäus Hempel,
Jego matką Pani Anna z domu Räsel.
Wkrótce potem przy Świętym Chrzcie
cieszył się boskim dzieciństwem w Jezusie.
Jego młodość
Była miłością i ćwiczeniem cnoty.
Swoje małżeństwo
Zawarł po Bożemu i godnie 26 … 1656 roku
Ze czcigodną i nadzwyczaj cnotliwą
Panną Marthą
Tit: H. Franza Reysena,
pozostawioną panną córką
Mieszczanina, postrzygacza sukna i starszego ławnika w Jeleniej Górze.
Trwała oni w miłości i wierności 20 lat i kilka tygodni.
Pobłogosławieni przez Boga 4 dzieci, 1 synem i 3 córkami
Jego błogosławiony
po chrześcijańsku zgon
nastąpił 2 lutego 1677 roku.
Po ukończonym 42 roku życia, bez 10 tygodni,
Był radością dla ducha i dziedzictwem nieba.
Człowieku przygotuj się, pomyśl o mnie
i umrzyj jak ja,

Niech Bóg nas wiecznie
Błogosławi

Vnder dieser Decke
Schlefft in Gottes Gnaden,
Auβer Qual und Schaden,
Biβ Jhn Jesus wecke,
Tito: Herr Johann Hempel, Vornehmer Bürger
und Handelsmann zu Hirschberg
der Ao: 1630den 13. Aprilis Christ – Ehrlich Entprossen
Sein Vater ist gewesen H: Matthäus Hempel,
Sein Mutter Frau Anna geborene Räselin.
Darauf Er balde beÿ der Heil. Taufe
in Jesu die Göttl: Kindschaft genossen.
Seine Jugend
War Lieben und Üben der Tugend
Seine Ehe
Trat er an mit Gott und Ehren Anno 1656 den 26. …
Mi der wol Ehrbaren und hochtugendgegabten
Jungfrau Martha
Tit: H. Franz Reysens,
Bürgers, Tuchschärers und Ältesten Schöppen zu Hrischberg
nachgelassene Jungfer Tochter
Die währte lieb – und Treu beständig 20 Jahre u. etlich Wochen
Von Gott gesegnet mit 4 Kindern, 1 Sohn 3 Töchter
Sein Seeliges Sterben
Nach Christlich vollendeten 42 Lebens Jahr: weniger 10 Wochen
Begab sich den 2. febr. Ao 1677
War Seelen Vergnügen und Himmel ererben.
Mensch Schicke dich gedenck an mich,
und stürb wie ich,

Gott mach te uns seelig Ewiglich

Płyta nagrobna Ursuli Preuß

“W roku 1611 27 marca zasnęła w Bogu w wieku 30 lat, pani Ursula z domu Schreiber, ukochana żona Balthasara Preiβa, kuśnierza i mydlarza. Następnie 3 listopada, Konstancja, jej kochana córeczka, w wieku 40 tygodni. Czekają tutaj radosnego zmartwychwstania i nadejścia Chrystusa.” Te słowa widnieją nad wizerunkiem kobiety, dookoła niej są następujące słowa:
„Jestem świadoma, że ani śmierć, ani życie, ani żadne inne stworzenie nie odłączy nas od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Rzym. 8.”
Litery B. P. obok herbu oznaczają, oczywiście nazwisko wdowca- Balthasar Preiβ

“Im Jahre 1611 den 27. Martii ist in Gott selig entschlafen Frau Ursula geborene Schreiberin, Balthasar Preiβen, Kirschner und Seifensieder, geliebte Hausfrau, ihres Alters 30 Jahre. Danach den 3.. Novembris Constantia, ihr liebes Töchterlein, 40 Wochen alt. Warten allhier der fröhlichen Auferstehung und Zukunft Christi. ‘ Diese Worte stehen über dem Bild der Frau, um sie herum stehen die Worte: “ Ich bin gewis, daβ weder Tod noch Leben noch keine ander Creatur , mag uns scheiden von der Libe Gottes, die in Christus Jesus ist unserm Herrn. Rom. 8.
Die Buchstaben B. P. neben dem Wappen bedeuten natürlich den Namen des Witwers Balthasar Preiβ.

Epitafium Johanna Christiana Hübnera i jego żony Rosiny

W boskim spokoju
leżą tutaj szczątki
pana Johanna Chistiana
Hübnera,
tutejszego bardzo lubianego mieszczanina
mydlarza, woskarza i świecarza
prześwietnego starszego księstw
Świdnica i Jawor
I najstarszego, tutejszego prześwietnego Cechu Rzemiosł Różnych.
Jak również administratora tutejszego głównego i parafialnego
kościoła św. Erazma i Pankracego.
Jego prześwietne narodziny miały miejsce w Miedziance
20 grudnia 1717 roku. Jego ojcem był
niegdysiejszy pan Dawid Hübner tamtejszy członek Rady
i kucharz, a matką pani Rosine
z domu Täschner.
Ci jego kochani rodzice zaraz
zanieśli go do chrztu świętego, został po chrześcijańsku wychowany
i pilnie posłany do szkoły. Gdy już
dorósł, wyuczył się zawodu mydlarza.
Po okresie nauki udał się w obce kraje.
Powrócił po kilku latach
i otrzymał prawa mieszczanina i mistrza.
3 września 1743 roku poślubił
panią Rosinę Dorotheę Mockwitz z domu Zimmer.
W tym zadowolonym małżeństwie
został ucieszony dwoma synami i dwiema córkami.
Z których jednak jeden syn i dwie córki wcześnie zmarli
jeden syn jeszcze żyje.
W swoim chrześcijaństwie był prawym chrześcijaninem,
trzymał się wiary i czystego sumienia,
zakończył swoje życie chwalebnie i statecznie w wieku … lat
I spoczywa w pokoju
do tamtego (sądnego) dnia.

In Gottes Frieden
Liegen hier die Gebeine
Herrn Johann Christian
Hübners,
Sehr beliebten Bürgers, Seifensieders.
Wachs und Lichtziehers allhier,
Eines löblichen Mittels der Fürstenthümer
Schweidnitz und Jauer Eltester und der
Löblichein Viel- Handwerker – Zunft allhier Ober Eltester.
Wie auch der hiesigen Haupt- und Parochialkirche
S. Ernsmi et Paneracii Adminstrator.
Seine löbliche Geburt geschahe in Kupferberg
Ao 1717 d. 29. Decemb. Sein Herr Vater war
Weyl. Herr David Hühner Rathe Verwandter
und Koch daselbst und die Mutter Frau Rosina
gebohrne Täschnerin.
Diese seine lieben Eltern beförderten ihn alsbald
zur heil. Taufe, wurde christlich erzogen
und fleiβig zur Schule gehalten. Nachdem er
erwachsen, erlernte er die Seifensiedre Proffession.
Nach seiner Lehrzeit begab er sich in die Fremde.
Nach einigen Jahren kam er wieder zurück
und erhielt darauf Bürger – und Meisterrecht.
Anno 1743 den 3. Sept. verheiratete er sich
Mit Frau Rosina Dorothea Mockwitzin geh. Zimmerin.
In dieser zufriedenen Ehe wurde er mit
Zwei Söhnen und zwei Töchtern erfreuet, von
Welchen aber ein Sohn und die zwei Töchter zeitig verstorben
und der Sohn, der noch lebet.
In seinen Christumthume war er ein aufrichtiger
Christ, hielt Glauben und gut Gewissen, vollendete
seinen Lauf rühmlich und stetig
In einem Alter von… Jahren
Und ruhet in Frieden bis an
Jenen

Wolna
Od burzy czasu spoczywa
Pani Rosine Dorothea
Hübner z domu Zimmer,
Ujrzała światło dnia
Roku pańskiego 1709, dnia 25 listopada.
Jej rodzicami byli niegdysiejszy
Pan Heinrich Zimmer, tutejszy mieszczanin i mistrz straży miejskiej.
I pani Maria z domu Buchberger.
Ci jej rodzice obmyli ją zaraz
z grzechu, przez chrzest święty i wychowali ją
w bojaźni bożej.
9 sierpnia 1732 roku
poślubiła niegdysiejszego pana Johanna
Heinricha Mockwitza, mieszczanina Scabino,
i tutejszego mydlarza, z którego spłodziła 4 córki,
i jednego syna. Z nich żyje jedna jedyna
córka, w szacunku, sławie i szczęściu.
Czworo wnuków z tejże widziała, z których dwoje
już zmarło. Roku pańskiego 1740 dnia 21 listopada
weszła w smutny stan wdowi.
Aż się następnie zdecydowała,
by ponownie wyjść za mąż 3 września 1743 roku za
Pana Johanna Christiana Hübnera.
Szanownego tutejszego mieszczanina i mydlarza,
jak również woskarza i świecarza.
W szczęśliwym małżeństwie została pobłogosławiona
dwoma synami i dwiema córkami, z których jednak
przeżył już tylko jeden jedyny syn.
A ponieważ dobrze się nauczyła
bojaźni bożej, zdjęła ostatecznie suknię
przemijania po tym jak, została przez Boga
Roku pańskiego 1779,dnia 8 listopada przez błogosławioną śmierć
Z tego świata pozwana,
I w wieku 69 lat
Poszła do wiecznej chaty

Frei von dem
Sturm der Zeit ruhet
Frau Rosina Dorothea
Hübner gebohrne Zimmerin,
Sie erblickte das Licht der Welt
Anno 1709 den 25. Novembr.
Ihre Eltern waren weyland Herr
Heinrich Zimmer, Bürger Und Stadt- Wacht
Meister allhier Und Frau Maria geb. Buchbergerin.
Diese ihre Eltern lizen sie alsbald durch die heil.
Taufe von der Sünde abwaschen und erzogen
Sie In der Furcht des Herrn. Anno 1732 den9. August
Verehelichte sie sich mit Weil. Herrn Johann
Heinrich Mockwitz, Bürger Scabino, und
Seifensieders allhier, von welchem sie 4 Töchter
und einen Sohn erzeuget, davon nur noch eine einziger
Frau Tochter In Ehre, Ruhm und Segen lebet.
Vier Enkelkinder von derselben gesehen, wovon zwei
Bereits verstorben. Anno 1740 den 21. November
Wurde sie in den betrübten Witwenstand gesetzt,
Bis sie sich dann entschloβ, zum andern Male
Anno 1743 den 3. September wieder zu verheiraten mit
Herrn Johann Christian Hübner,
Wohlangesehenen Bürger und Seifensieder,
Wie auch Wachs – und Lichtzieher allhier,
In weicher glücklichen Ehe się mit zwei Söhnen
Und zwei Töchtern gesegnet, von welchen aber
Nur noch ein einziger Sohn am Leben.
Da sie nun wohl gelernet hat, Gott
Fürchten, so legte sie endlich das Kleid der
Ao 1779 den 8. Sept: durch einen seligen Tod von der
Welt gerufen worden,
und ging mit einem Alter von 69 Jahren
In die ewige Hütte.

Pod obydwoma napisami nagrobnymi jest napis:
W ranach naszego Jezusa odnaleźliśmy spokój.

Unter beiden Grabschriften steht:
In unseres Jesu Wunden
Haben wir Ruhe gefunden.

Epitafium Melchiora Kretschmera

W ścianie od południowej strony tutejszego kościoła umieszczony jest trzystrefowy nagrobek. Część centralna składa się z owalnej profilowanej płyty obramowanej akantowym zwornikiem u nasady. Płyta ta jest wypełniona mało czytelnym tekstem w języku niemieckim o następującej treści:
Melchior Józef Kretschmer, z wykształcenia prawnik, burmistrz Jeleniej Góry. Urodził się on w Jeleniej Górze 28 września 1661 a zmarł 1 listopada 1712 roku. Żył 51 lat. Postępował zgodnie z wymogami prawa naszej wiary. Swoim bogobojnym życiem zasłużył w pełni na nagrodę niebieską.
Płyta jest umieszczona na cokole na tle barokowego kartusza zwieńczonego centralnie bogato profilowanym filarem, na którym jest umieszczona trupia czaszka. Po bokach ozdobiona jest liściastymi girlandami. Na filarze usytuowana jest rzeźba przedstawiająca postać Chrystusa w otoczeniu nagich uskrzydlonych główek aniołków. U nasady przedstawiony jest ornament akantowy z trupia czaszką po bokach płyty. Na konsolach flankujących cokół są ustawione dwie rzeźby. Po lewej stronie widoczny jest uskrzydlony i brodaty anioł. Jest on ukazany o silnym skręcie ciała - wprost do widza. Długa szata okrywa lewe ramię i biodra. W lewej ręce trzyma klepsydrę. Na konsoli napis częściowo nieczytelny. Z prawej strony uskrzydlony anioł w długiej szacie w pozycji en pied (en-pied - wprost do patrzącego widza). Postać wspomnianego anioła lekko przygięta w tył z uniesioną głową. Na konsoli nieczytelny napis. Widoczna na niej data 1730 jest datą wykonania tego nagrobka.
Z fragmentarycznego odczytu niemieckiej inskrypcji wynika, że interesujący nas nagrobek został wykonany w roku 1730 przez bliżej nieznanego mistrza murarskiego. Został on wykonany dla burmistrza jeleniogórskiego Melchiora Józefa Kretschmera. Musiał on cieszyć się znacznym szacunkiem wśród mieszkańców Jeleniej Góry, skoro na miejsce jego wiecznego spoczynku wybrano jedną ze ścian tutejszej świątyni. Jak wynika z przytoczonej inskrypcji był człowiekiem posiadającym gruntowną wiedzę prawniczą. Urząd burmistrza Jeleniej Góry sprawował przez okres czterech lat. Należał do szacownych mieszczan jeleniogórskich nie tylko z racji swego wykształcenia ale także ze względu na swój status materialny. Zgodnie z postanowieniami rady miejskiej Jeleniej Góry z drugiej połowy XVII stulecia roczne jego wynagrodzenie wynosiło 200 talarów. Dodatkowo otrzymał cztery stosy (sterty) drewna opałowego, dwie świnie do tuczu, a w okresie najważniejszych świąt roku liturgicznego w ramach tzw. wolnego trunku dostawał bezpłatnie trunek z miejskich piwnic.

Płyta nagrobna dzieci Melchera Tilischa

17 października 94 (=1594) roku,
zasnęła w Bogu, Maria.
18 lipca 92(=1592) roku, Martinus.
Oboje kochane dzieci Melchera Tilischa.

Ao 94 (=1594) den 17. Octob. ist in Got Selig
Entschlafen Maria, im 92 (=1592) den 18. July
Martinvs, Melcher Tilischers beide libe Kinder.

Epitafium Johanna Pancka

Zatrzymaj się wędrowcze i przypatrz się wielkiemu
człowiekowi w małej postaci
Johann Konstantin Panck,
większy niż wszyscy księża w Jeleniej Górze,
przez 25 lat wiekowy komisarz biskupi księstwa
świdnicko – jaworskiego, nikomu nie ustępował
jako obrońca praw Kościoła,
w cnocie, jako anioł,
największy głosiciel słowa bożego w mowie i czynie,
najwierniejszy czciciel Męki Pańskiej,
38 lat był tu księdzem,
który ze swoimi rodzicami leży w ich grobowcu,
znawca teologii, teraz jak ufamy,
ozdobiony niebiańskim wieńcem laurowym,
apostolski protonariusz, ciągły apostoł,
arcyksiądz z Jeleniej Góry,
jak jeleń stojący przy źródle, restaurator
tego kościoła, bogaty w zasługi,
zmarł pobożnie w Panu lutego 1710 roku,
w wieku 78 lat.
Spójrz na jego herb i czekaj na objaśnienie.
Nie potrzebuję już żagli, gwiazdy też
nie są już dla mnie.
Ponieważ przybyłem już do portu, spoczywam nad gwiazdami.
Mój statek nie obawia się powodzi czy skał.
Trzy żagle doprowadziły mnie pewnie do brzegu.
Żaglami tymi były; wiara, nadzieja i miłość.
Gwiazdą północną był Chrystus Pan, był mi stale gwiazdą.

Epitafium Augustinusa Loewe

Po lewej stronie ma swoja inskrypcję, ksiądz z Jeleniej Góry, urodzony w Karłowicach Wielkich 25 lipca 1831 roku, zmarł 12 listopada 1893 roku. Wielce zasłużony dla powierzonej mu trzody, którą przez prawie 20 lat z niemałymi trudnościami prowadził przez ciężkie czasy. Czasy Kulturkampfu, walk rządu pruskiego z Kościołem. Kiedy zjawi się Książę Pasterzy, otrzymacie nieprzemijającą koronę radości.

Epitafium Franza Marii Forche

Z prawej strony, obok inskrypcji Pancka, znalazło się miejsce dla trzeciego zmarłego księdza. Tu spoczywa w Bogu wielbiony duchowny Franciszek Maria Forche, proboszcz miasta Jeleniej Góry z lat 1894 – 1929.
Urodził się 2 sierpnia 1864 a zmarł 2 czerwca 1929 roku.
Był miłowany i szanowany przez wszystkich jeleniogórzan.

Tekst oraz zdjęcia pochodzą z opracowania Adolfa Andriejewa "Epitafia w murach kościoła p.w. św. św. Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze" - Jelenia Góra 2009